نمایش عملی محبت که بیشترین تجلی آن در احسان و فداکاری است، شامل هر نوع نیکی و خوبی که نشان از اخلاص و عشق درونی داشته است، می‌شود. ابراز عملی پشتوانه ابراز زبانی است اما نمایاندن محبت، بدون پشتوانه عملی، فریبی بیش نیست.
عشق و محبت هرگاه با عمل همراه شود تأثیرگذار خواهد بود حتی ناسپاس‌ترین انسان‌ها در مقابل احسان دیگران واکنش نشان می‌دهند.
امام علی(ع) می‌فرماید:«الانسان عبید الاحسان؛
انسان بنده کسی است که به او احسان می‌کند.»
توجه کردن به علاقه‌مندی‌های همسر اعم از غذای مورد علاقه او، رنگ لباس و ... رعایت حال او در مواقع استرس‌های روحی و روانی، بیماری، مشکلات شغلی، چشم پوشی از کمبودها و کاستی‌های مادی که مربوط به اوست، به پیشواز وی به هنگام ورود به منزل رفتن، گرامیداشت خانواده و دوستان وی، احترام به او به‌خصوص در حضور دیگران، ... نمونه‌هایی از ابراز عملی محبت هستند.
فرزانه صداقت، روانشناس بالینی و روانسنج اظهار داشت: خودباوری یا حرمت نفس زمانی ایجاد می‌شود که خویشتن دوستی داریم و خود را همان‌طور که هستیم، می‌پذیریم نه آن طور که بایدها تعیین می‌کنند، مثلا باید فلان مدرک تحصیلی را داشته باشیم و ... .
این روانشناس بالینی ادامه داد: خویشتن دوستی شامل بایدها نیست و این بایدها جزو مباحث فلسفی و اخلاقیات است، اما اگر آنچه که همین حالا هستیم را پذیرفتیم، یعنی به خودباوری رسیدیم و این موضوع وقتی ظهور بیرونی و صحیح پیدا می‌کند که انتقاد‌های ما از خودمان پایین باشد و توهین و افترای به خود نداشته باشیم. در غیر این صورت به این معنی خواهد بود که آنچه خود هستیم را قبول نداریم.
وی در ادامه اظهار داشت: رسیدن به خودباوری مساله‌ای نیست که سریعا حاصل و حادث شود، اگر توانستیم به این حالت رسیده و خود را قبول کنیم، میزان خودباوری بالا می‌رود، با بالا رفتن خودباوری، اعتماد به نفس هم افزایش پیدا می‌کند.
صداقت در ادامه افزود: بالا رفتن اعتماد به نفس یعنی عشق به خود که تبدیل به مهر دیگری می شود و باعث بروز موفقیت می شود و این موفقیت همه جنبه‌های مختلف زندگی را شامل می شود و در همه مسایل جریان خواهد داشت.
