به نقل از سایت خبری رهرو؛ در اینکه در ایام آخر الزمان گرفتاری‌ها به ویژه بر شیعیان زیاد می‌شود به طوری که امتحانات زیادی برای شیعیان صورت خواهد گرفت تردیدی نیست؛ چرا که روایات زیادی بر این موضوع و ابتلائات این دوران آمده است اما یکی از راه‌های مهم رهایی از این ابتلائات که در روایات بسیار ذکر شده است دعایی است که از اهل بیت علیهم‌السلام به خصوص خود امام عصر علیه‌السلام توصیه شده است.

در توقیع شریف امام زمان علیه السلام به اسحاق بن یعقوب چنین آمده است: “برای تعجیل فرج من بسیار دعا کنید که این دعا کردن باعث گشایش در کارهای خود شماست.” (کمال الدین جلد ۲ صفحه ۴۸۵)

به طوری که در روایات آمده است اگر مومن پس از نمازهایش٬ همانطوری که وقتی خود مریض یا مقروض می‎شود، یا به گرفتاری دیگری دچار می‎آید٬ برای رفع گرفتاری خود٬ به دعا کردن به جِد روی می‎آورد؛ در دعا برای فرج مولایش مواظبت و مداومت کند٬ انسان که فراق امام زمان(ارواحنا فداه) باعث غم و ناراحتی او شده و قلبش را شکسته و احوالش را پریشان کرده باشد٬ چنین دعایی در این حالت یکی از این دو امر را موجب می‎شود: یا امام زمانش سریع‎تر ظهور می‎کند یا غم و ناراحتی مومن دعاکننده٬ با برطرف شدن گرفتاری‎هایش و نجات از فتنه‎ها٬ به خوش حالی مبدل می‎شود."(مکیال المکارم، ج ۱، ۴۶۰)

همچنین امام زمان علیه اسلام به یکی از اصحاب خویش می فرمایند: “من برای مومنی که یادآور مصیبت جد شهیدم شود و سپس برای تعجیل ظهور و تایید من دعا کند، دعا می‌کنم.” (مکیال المکارم جلد ۲ صفحه ۷۵)

این نکته جای تامل دارد که دعای امام در حق یک بنده مستجاب خواهد شد.

اما دعا برای آن حضرت اثرات دیگری هم دارد. به عنوان مثال اثر دعا برای فرج حضرت تا جایی کار می کند که به فرموده پدر بزرگوار ایشان موجب نجات در فتنه های آخر الزمان(عج) می شود. امام حسن عسکری (علیه السلام) به احمد بن اسحاق دانشمند بزرگوار ایرانی فرمودند: “مثل او (مهدی) در این امّت مثل خضر و ذوالقرنین است، او غیبتى طولانى خواهد داشت که هیچ کس در (فتنه های) آن زمان نجات نمى‏یابد مگر کسى که خداى تعالى او را در اعتقاد به امامتش ثابت بدارد و به دعاء در تعجیل ظهور موفّق سازد.” (کمال الدین و تمام النعمة جلد ‏۲ صفحه ۳۸۴)

از طرفی دعا برای ایشان می‌تواند موجب بداء در امر ظهور حضرت شود. در روایات آمده است که امکان ایجاد بداء  (تغییر) در زمان ظهور وجود دارد. امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: “وقتی مدت عذاب بر بنی اسراییل طولانی شد؛ چهل صباح به پیشگاه الهی ضجه و گریه کردند تا این که خداوند متعال به حضرت موسی و هارون (علیهما السلام) وحی فرمود که آنها را از شر فرعون خلاص کنند. به این ترتیب ۱۷۰ سال از عذاب آنها کم کرد. وضع شما نیز همین طور است، اگر چنین کنید خداوند متعال فرج ما را می رساند و اگر چنین نباشد کار به آخرین حد سختی خواهد رسید.” (تفسیر عیاشی جلد ۲ صفحه ۱۵۴)

دعا برای امام زمان علیه‌السلام به گونه ای است که بر طبق روایات ذکر شده حضرت از شیعیان می‌خواهند که برای ایشان بسیار دعا کنند. آوردن لفظ بسیار یکی از نکاتی هست که باید توسط شیعیان ایشان مورد توجه قرار گیرد. اما به راستی آیا ما اینگونه هستیم؟ و آیا ایشان را زیاد دعا می‌کنیم؟ اصلاً آیا در سختی‌ها و گرفتاری خودمان به فکر بزرگترین گرفتاریمان که گاهی فراموشمان می‌شود که همانا گرفتاری غیبت امام زمانمان هست، هستیم؟

ما را چه شده است که در پیچ و خم زندگی روزمره‌مان امام حاضر خود را از یاد می‌بریم و بیشتر اوقات مانند کسی زندگی می‌کنیم که اصلاً‌امامی ندارد و اصلاً امام او در غربت به سر نمی‌برد.

ما را چه شده است که در دعاهای خود برای جوانان و گرفتاران و قرض‌مندان و غیره دعا می‌کنیم اما در آخر دعاها اگر یادمان باشد فرج حضرت را هم از خدای متعال می خواهیم؟ مگر نشنیده‌ایم که اگر ایشان ظهور کنند دیگر گرفتاری در عالم نخواهد بود به طوری که فردی در جیب دیگری دست می برد و آن فرد اصلاً به روی خود نمی آورد چرا که فقیری در عالم دیگر نخواهد بود.

عجیب است که ادعای دوستی و پیروی از آن حضرت را در دل داریم اما در عمل از یک دعا هم برای آن حضرت دریغ می‌کنیم. مگر اینکه گرفتار شویم و تازه آن هم وقتی به در خانه آن بزرگوار می‌رویم به فکر حاجت خود هستیم و جالب است وقتی حاجت‌ روا می‌شویم هم به دنبال کار خود می‌رویم و تا گرفتاری بعدی از امام خود خبری نمی‌گیریم.

اما امام زمان ما  آنقدر مهربانند که به فکر سرای آخرت ما هستند و در روزی که آنجا هر فردی محتاج است رجوع به امام زمان است که کارآیی دارد که بر طبق آیات قرآن هرکس در آن روز با امام خود محشور خواهد شد.