هر کسی می‌تواند با دو زبان سخن بگوید؛ با زبان عاطفه و احساس یا با زبان عقل و منطق. اکنون صحبت از زبان عاطفی است. زبان عاطفی به خاطر ارتباط مستقیمی که با قلب و جان شنونده دارد تأثیر بسیاری در ایجاد یا سلب محبت می‌گذارد. چون بحث در ایجاد و افزایش و حفظ محبت است، به ذکر دو کاربرد مهم زبان عاطفی (مثبت) در ایجاد و ازدیاد عشق و محبت می پردازیم.
1. ابراز عشق با صراحت و صداقت
مترلینگ می‌گوید: زندگی وقتی لذت بخش است که در آن لذت کوچک و عشق‌های کوچک وجود داشته باشد و همین چیزهای کوچک است که ما را به زندگی پای بند می‌کند.
واژه‌های عاشقانه و دلنشین به طور شگفت انگیزی می‌تواند آفریننده لذت‌های کوچک باشد. ابراز محبت با صراحت و در عین صداقت و راستی در حالی که آمیخته با هیجانات روحی است، محبت را تا مرز عشق می‌رساند که شیرینی و حلاوت لذت آن را باید در عمق دل ها جستجو کرد ولی پنهان کردن عشق، محبت را خفه می کند و می‌میراند.
هیچ گاه نباید غرور یا کمرویی مانع ابراز عشق و علاقه شود، یا در طول زمان مشکلات زندگی و گاه مشاجرات و درگیری‌ها باعث شود ابراز عشق و علاقه ترک شود بلکه باید همواره و در همه حالات زندگی طوری رفتار کنیم که فضای عاطفی از بین نرود و جایی برای گفتن جملات عاشقانه و البته صادقانه بماند؛ چرا که برخی زنان می‌پندارند مردها به خاطر روحیه خاص مردانه شان اهمیتی به این حرف‌ها نمی‌دهند و نیازی به شنیدن عبارات محبت آمیز و دلنشین ندارند در حالی که تجربه و تحقیقات روانشناسی، نادرستی این مطلب را اثبات کرده است.
استفاده از این گونه جملات کار ساده ای نیست بلکه هنری است که مهارت خاص می‌طلبد. اگر روح صداقت نداشته باشند و در لحظات خاص زندگی و لحظات ویژه گفته نشوند، حالت کلیشه‌ای و خسته کننده‌ای پیدا می‌کنند.
امام صادق(ع) می‌فرماید:
«... لا غنی بالزّوجة فیما بینها و بین زوجها الموافق لها عن ثلاث خصال و هُنّ ... و اظهار العشق له بالخلابة؛
... زن در روابط بین خود و شوهر همدلش، از سه خصلت بی‌نیاز نیست که یکی ...، اظهار عشق با دلربایی است.»
2. تعریف و تحسین
از آنجا که همه انسان‌ها دوست دارند مورد توجه، تعریف و تحسین قرار گیرند، خیلی زود می‌توانیم از این راه، در دل‌های دیگران جا باز کنیم. معمولاً افراد برای به خاطر سپردن اشخاص با اسم و مشخصات، حافظه خوبی ندارند ولی اگر از شخصی تعریفی در باره خود شنیده باشند حتما آن فرد در خاطرشان خواهد ماند.
بنابراین اگر تعریف و تحسین صادقانه باشد و همراه توقع و چشمداشتی نباشد، می‌تواند باعث محبت و دوستی شود، به ویژه اگر تعریف، تأثیرگذار و با اهمیت باشد.
البته در مورد تعریف و تحسین از دیگران، صداقت و واقع بینی شرط اساسی است یعنی نباید بی‌دلیل و در هر زمینه‌ای تعریف کنیم. باید باور کنیم که واژه‌ها نیرو و انرژی دارند و چون انرژی می‌آفرینند باید صادقانه و واقع بینانه به کار گرفته شوند.
