نامه سرگشاده یک دانشجو به اصغر فرهادی!
آقای اصغر فرهادی شما که «جدایی نادر از سیمین» را ساختید و اسکار هم گرفتید، مبارک تان باشد! ولی من هم چند کلمه ای با شما حرف دارم...
برادر اصغر!
اینجا بعضی ها می گویند شما به قصد اعتراض و دشمنی با آرمان های ملت این فیلم را ساخته اید و برخی هم می گویند شما بهترین فیلم سینمای ایران را ساخته اید. ولی من با این حرف ها کاری ندارم. با اینکه فیلم شما، من و ملت من را دروغگو می خواند و تنها راه رهایی را مهاجرت به خارج می داند، با اینکه در ذهن شما چادر زیبای ما که از پاک ترین گوهر آفرینش یعنی مادرمان زهرا(س) به ما به ارث رسیده، گره خورده با فقر و بی فرهنگی، خشونت و بدبختی، با اینکه بازیگران فیلم شما در مصاحبه با رسانه های بیگانه به عدم امکان پخش صحنه های مبتذل در سینمای ایران اعتراض می کنند و با اینکه آقای شمقدری با شوق فراوانی فیلم شما را تحسین می کند، با اینکه بنیاد فارابی هزینه فیلم بعدی شما را تضمین می کند و با اینکه شما برنده جایزه جشنواره فجر شدید و با اینکه حرف های حاتمی کیا در برنامه «راز» سانسور می شود تا به شما و فیلم تان برنخورد! و با اینکه شما ادعا داشتید هر چه دارید از مردم است، هیچ کاری ندارم، فقط می خواهم برای تان بنویسم وقتی که ایران نبودید اینجا چه گذشت!
وقتی شما آن طرف تر از آب ها برای معرفی فیلم تان در محافل سینمایی حضور پیدا می کردید و وقتی گره کروات تان را در آینه محکم می کردید، اینجا در خیابان شریعتی، رو به روی یکی از دانشکده ها انفجاری رخ داد!
وقتی شما به عنوان مرد مسلمان دستان نامحرم آنجلینا جولی را با افتخار و با لبخند می فشردید، اینجا پسری به نام «علیرضا روشن» یتیم شد و زنی با صلابت اعلام کرد که به همسر «شهیدش» می بالد!
وقتی شما قند در دل تان آب می شد که قرار است جایزه «اسکار» بگیرید، ما اینجا با چفیه های مشکی به بدرقه شهیدان مان رفتیم!
برادر اصغر، ببخشید یادم رفت که شما دیگر برادر ما نیستید!
همان هایی که به شما اسکار دادند علیرضای ما را هم یتیم کردند.
آقای فرهادی وقتی شما و دوستان تان که به نشانه تمدن از گردن شان پاپیون آویزان کرده بودند، قاه قاه می خندیدید و بر مجسمه طلایی بوسه می زدید، ما اینجا با «حاجی بخشی» وداع کردیم!
راستی «نه نه علی» را می شناختید؟ شاید او برای تان دعا کرد که اسکار را برنده شدید! خداکند. نه نه علی از شما به علی اش چیزی نگوید. شما که نبودید او هم رفت پیش علی اش...
با خودتان فکر کرده اید که چرا فیلم تان مورد توجه غرب قرار گرفته است؟ به نظرتان اگر فیلمی از نکات مثبت جامعه ایرانی می ساختید با کیفیت بالا، بازهم به شما اسکار می دادند؟
آقای فرهادی مگر شما فرزند این خاک نبودید؟ مگر برای این ملت فیلم نساختید؟ پس چه شد که زبان به تشکر از «مایکل بارکر» گشودید و فراموش کردید همت، باقری و باکری را! نکند اینها را نمی شناسید؟
ما هم به سبک خودمان فیلم، هنر و جشنواره را می فهمیم ولی بی تعارف می گویم که «گول» خوردید و ارزان فروختید! شما با آنجلینا جولی دست حرام دادید و ما اینجا با فرشتگانی به نام«شهید»دست بیعت دادیم و افسوس که دیگر وقتی برای جبران ضررتان نیست...
تهران- آسیه کلایی- دانشجو