روزه‌دار هنگام افطار یک دعای مستجاب دارد، حضرت رضا می‌فرمایند. یعنی 30 شب و 30 دعای مختلف... دعاهایی که قول اجابتش را داده‌اند! افطاری‌هایتان پر دعا...
خودش گفته است اگر بنده من بداند ماه رمضان چیست، آرزو می‌کند همه ماه‌های سال رمضان باشند... . پس فرصتی است که داده است و فرصت‌ها برای ما چون ابر بهاری در گذرند! خدا در این ماه خیلی به ما نظر لطف دارد و از الطاف خاصش...
لطف اول: شیاطینی که در زنجیرند
ناب‌ترین فرصتش، میهمانی در شهری خالی از شیاطین است! این یکی از بزرگترین خدماتی است که میزبان برای میهمانانش قائل شده است. محیطی امن که هیچ شیطانی در آن پرسه نمی‌زند و راهی است برای شناخت نفس‌مان، برای شناخت بهتر خودمان! وقتی دست وسوسه‌های شیطان از دل ما کوتاه باشد و ما با یک زره فولادین به نام روزه به سمت خدا می‌رویم، لابد یک چیزی از درون‌مان قلقلک‌مان می‌دهد تا به سمت نافرمانی برویم. چیزی شبیه نفس! شبیه دل‌مشغولی‌ها و دل‌خواستنی‌های خودمان! پس وقتی شیطان در زنجیر است و زره بر تن داریم، راحت‌تر می‌شود خودمان را بشناسیم و طبیب دل بیمار خود باشیم و بیماری‌هایش را یکی یکی درمان کنیم.
لطف دوم: هر چه بخواهی همان می‌شود!
نشان به آن نشان که هر شب ماه رمضان، خداوند 3 بار خطاب به ما ندا می‌دهد: «آیا سوال کننده‌ای هست تا خواسته‌اش را بدهم؟ آیا توبه کننده‌ای هست تا توبه او را بپذیرم؟ آیا آمرزش‌کننده‌ای هست تا او را بیامرزم؟» چرا به ندای هل من تائب خدا لبیک نگوییم؟! کیست به توانگر بی احتیاج و ادا کننده عادل قرض بدهد؟!
لطف سوم: نفس‌هایی که تسبیحند
لابد شما هم شنیده‌اید از حضرت رضا(علیه السلام): «خواب روزه‌دار عبادت و سکوتش تسبیح و دعایش مستجاب و عملش دو چندان است.» یعنی برای خدا فرقی ندارد که کل روزت را بخوابی یا دعا کنی یا ساکت باشی در هر صورت غرق رحمتی! خدا، خدایی‌اش را می‌کند، ماییم که باید بندگی کنیم در این ماه!
لطف چهارم: دعایی که مستجاب است!
روزه‌دار هنگام افطار یک دعای مستجاب دارد، حضرت رضا می‌فرمایند. یعنی 30 شب و 30 دعای مختلف... دعاهایی که قول اجابتش را داده‌اند! افطاری‌هایتان پر دعا...
لطف پنجم: باشد که باتقوا شوید!
«ای کسانی که ایمان آورده‌اید! روزه بر شما واجب شد، همان‌گونه که بر کسانی که قبل از شما بودند واجب شد، امید است باتقوا شوید» (183سوره بقره) خط قرآن است که امید به تقواپیشگی ما دارد و یکی از راه‌هایش را روزه می‌داند، شاید فرصت غنیمت شمریم.../
